طراحی الگوهای برنامه سازی روایت محور در رادیو کودک

تولید برنامه های روایت محور همچون «قصه گویی رادیویی برای کودکان» پژوهش های نظری و بهره از الگوهای ساختارمند را می طلبد.الگوهایی که بتوانند در شکل های متعدد برنامه سازی ، محتوا و مفاهیم متناسب را به بهترین شکل به مخاطبان کودک منتقل نموده و بیشترین اثرگذاری را داشته باشند .جهت دسته بندی انواع برنامه های روایت محور کودک و ارائه ی الگوی مناسب، ابتدا شناخت صحیح پیرامون سه حوزه ضروری است : 1- شناخت کودک و ویژگی های آن 2- تعریف عنصر « روایت » و شاخصه های آن 3- نحوه ی بهره برداری از متون روایی در راستای برنامه سازی رادیویی. روش انجام این رساله روش اسنادی و کتابخانه ای است . پژوهشگر بر اساس منابع نظری و همچنین نمونه برنامه های پخش شده از صدای جمهوری اسلامی ایران در زمینه برنامه های روایت محورکودک ، در گام نخست اقدام به دسته بندی انواع گونه های روایتی نموده و بر اساس الگوهای ارائه شده پیشنهادی ، شاخصه ها ، ویژگی ها و موارد استفاده ی هر الگو را نیز مشخص نموده است.در مرحله ی بعد با توجه به ظرفیت های متون روایی و رسانه ی رادیو الگوهای جدید که فقدان آنها در میان برنامه های تولیدی حس می شده ، پیشنهاد شده است .الگوهای پیشنهادی در سه شاخه ی روایت های داستانی ، روایت های مستند و روایت های نمایشی ارائه شده.این تقسیم بندی به گونه ای است که بتواند تمامی گونه های روایتی را جهت طراحی دربر بگیرد . با توجه به اینکه عمده ی برنامه های تولید شده در صدای جمهوری اسلامی ایران در زمینه برنامه های روایت محور کودک در قالب «قصه گویی » است پژ وهشگر به بررسی شاخص ترین نمونه برنامه های رادیویی پخش شده و تحلیل آنها با رویکرد «ساختگرایی» پرداخته و الگوی مورد بهره برداری توسط آن برنامه را نیز مشخص نموده است .در حوزه ی روایت های مستند و نمایشی (نمایش خلاق) با توجه به یافت نشدن برنامه های پخش شده ی مرتبط برای کودکان که از رادیوی کشورمان پخش شده باشند ، متناسب با هر الگو نمونه برنامه ای طراحی و ارائه شده است .